Bijcie się twardo ale po rycersku

Stanisław Maczek urodził się 31 marca 1892 r. w Szczercu, jako najstarszy z czterech synów Witolda Maczka. Ojciec był z zawodu sędzią. Matka chłopców Anna z Domu Czerny pochodziła z rodziny ziemiańskiej. Zamożna katolicka rodzina pielęgnowała polską tradycję. Podstawy edukacji generał zdobywał w domu, a od 1902 r. rozpoczął naukę w szkole publicznej w gimnazjum w Drohobyczu.

Po zdaniu matury rodzina przeniosła się do Lwowa. Maczek rozpoczął studia na wydziale humanistycznym Uniwersytetu Lwowskiego. Zaangażował się także w działalność w Związku Strzeleckim, który przygotowywał młodych ludzi do służby wojskowej w wolnej Polsce.

W 1914 roku wybuchła I wojna światowa. Stanisław Maczek został wcielony do armii austro-węgierskiej. Przez cztery lata walk, Maczek był dowódcą w oddziałach górskich. Podczas jednej z bitew został ranny. Leczył się w szpitalu w Wiedniu. W uznaniu zasług bojowych otrzymał wiele odznaczeń. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości walczył w wojnie polsko – ukraińskiej między innymi o Lwów. Otrzymał awans do stopnia kapitana. Potem uczestniczył w wojnie polsko – bolszewickiej, podczas której zginął jego brat Jan. Maczek pozostał w wojsku. W okresie międzywojennym skończył studia wojskowe, ożenił się, a z uwagi na jego zdolności dowódcze szybko awansował. W 1938 r. płk Maczek otrzymał dowództwo 10 Brygady Kawalerii (zmotoryzowanej). Sztab jednostki mieścił się w Rzeszowie.

1 września 1939 roku wybuchła II wojna światowa. Polska została zaatakowana z południa, zachodu i północy przez wojska niemieckie. Na początku kampanii wrześniowej żołnierze Maczka walczyli w terenie górzystym na południe od Krakowa.  8 września czołgi brygady broniły Rzeszowa. Polacy walkę wygrali, ale musieli dalej się wycofywać aż do Lwowa. Tam płk Maczek dowiedział się, że na Polskę od wschodu uderzyli Rosjanie. Pułkownik wykonał rozkaz naczelnego wodza i wycofał się na Węgry. Jednak dla polskich żołnierzy wojna się jeszcze nie skończyła, walczyli o wolność Ojczyzny, do końca, na wszystkich frontach świata. Stanisław Maczek po kampanii wrześniowej został generałem brygady. We Francji dowodził polską 10 Brygadą Kawalerii Pancernej. Po klęsce francuskiej armii Polacy ewakuowali się do Wielkiej Brytanii. Tam generał Maczek otrzymał zadanie od Wodza Naczelnego Polskich Sił Zbrojnych gen. Władysława Sikorskiego, zorganizowania  1 Dywizji Pancernej. W 1944 r. pancerniacy Maczka brali udział w walce z Niemcami, między innymi w słynnej bitwie pod Falaise. Następnie polska dywizja ruszyła za uciekającym wrogiem. Żołnierze gen. Maczka po drodze, w ciężkich bojach zdobyli wiele miast w Belgii i Holandii. Wojnę zakończyli zdobyciem w 1945 r. głównej bazy niemieckiej marynarki wojennej w Wilhelmshaven, gdzie Maczek przyjął kapitulację niemieckiego dowództwa. Miesiąc później został awansowany do stopnia generała dywizji. W dniu 19.05.1945 r. w niemieckim miasteczku Haren, Maczek i jego żołnierze założyli tymczasowy obóz dla Polaków uwolnionych  z niemieckich obozów. Miasteczko zaczęto wówczas nazywać Maczkowem.

Niestety po wojnie, chociaż Niemcy zostały pokonane generał Maczek nie mógł wrócić do Polski. Polska była kontrolowana przez Rosjan. Dodatkowo władze komunistyczne odebrały mu obywatelstwo polskie. Generał musiał zamieszkać z rodziną w Szkocji w Edynburgu. Ponieważ z powodu zbyt krótkiej służby w angielskiej armii nie przysługiwała mu angielska emerytura, zmuszony był pracować na utrzymanie rodziny min.: jako barman w hotelu. 11.11.1990 r. został awansowany przez prezydenta RP na uchodźstwie do stopnia generała broni. Zmarł w 1994 roku, w wieku 102 lat. Zgodnie z jego wolą został pochowany wśród swoich żołnierzy na cmentarzu w Bredzie w Holandii.