1 sierpnia 1944 – PAMIĘTAMY

Dziś idę walczyć – Mamo!

Dziś idę walczyć – Mamo!
Może nie wrócę więcej,
Może mi przyjdzie polec tak samo
Jak, tyle, tyle tysięcy

Poległo polskich żołnierzy
Za Wolność naszą i sprawę,
Ja w Polskę, Mamo, tak strasznie wierzę
I w świętość naszej sprawy

Dziś idę walczyć – Mamo kochana,
Nie płacz, nie trzeba, ciesz się, jak ja,
Serce mam w piersi rozkołatane,
Serce mi dziś tak cudnie gra.

To jest tak strasznie dobrze mieć Stena w ręku
I śmiać się śmierci prosto w twarz,
A potem zmierzyć – i prać – bez lęku
Za kraj! Za honor nasz!

Dziś idę walczyć – Mamo!
    J. Szczepański

Józef Szczepański „Ziutek” (1922-1944), był żołnierzem batalionu „Parasol”, powstańcem warszawskim oraz poetą. Do naszych czasów przetrwało około dwudziestu jego wierszy, które najczęściej były przekazywane ustnie z oddziału do oddziału. Jest autorem min. – piosenek „Pałacyk Michla” oraz „Chłopcy silni jak stal” oraz wiersza „Czerwona zaraza”. Przez pewien czas po ewakuacji z Warszawy w 1939 r. mieszkał w Rzeszowie.  1 września 1944 r. „Ziutek” objął dowództwo grupy żołnierzy Parasola stanowiącej straż tylną Grupy Północ ewakuującej się kanałami do Śródmieścia. Tego samego dnia został ciężko ranny przy ul. Barokowej, następnie przeniesiony kanałami do Śródmieścia i umieszczony w szpitalu powstańczym przy ul. Czackiego. Po zbombardowaniu szpitala trafił na ul. Marszałkowską 75, gdzie zmarł z ran 10 września 1944 r.

„Pamięta o Was młodzież, pamiętają robotnicy, pamiętają pozostali przy życiu Wasi koledzy, pamiętają ojcowie i matki, pamiętają wszyscy w Polsce.”

                                                                                                                                                                                           Melchior Wańkowicz